Sesja zbliża się wielkimi krokami, więc studenci wybierają sobie coraz to nowe wymówki- coby robić wszystko poza nauką. Ja bynajmniej do wyjątków nie należę ;P Mimo szczerych chęci bardziej ciągnie mnie do nożyczek i papierów niż notatek z historii. Tym niemniej będzie to już mój ostatni wpis do połowy lutego- materiału jest na prawdę dużo, a ja muszę (w końcu) skupić się na notatkach.

Chciałam jednak zakończyć przygotowania do nowego roku- kalendarz, notatnik, wszystko jest już gotowe (i nawet używane, bo przy takim jak mój kierunku ciężko jest sobie poradzić bez kalendarza), a brakowało mi już tylko tegorocznego art jurnala :) Odwlekałam ozdabianie okładki jak bardzo się dało, ale kiedy zobaczyłam to wyzwanie... Cóż, zrozumiałam że nadeszła pora i na jurnal!

Przytulaj mocniej, śmiej się głośniej, uśmiechaj szerzej i kochaj dłużej, tak? :) Dziewczyny, tak ma być calutki rok, nie tylko latem! Dlatego z mojej strony odpowiedź brzmi- po prostu rób więcej tego co sprawia Ci radość. Wtedy i uśmiechu będziemy miały więcej.

W ramach ekspresowego wyzwania Rapakivi zdecydowałam się zrobić tag. Nie robiłam ich do tej pory jakoś dużo, ale wydaje mi się że akurat ten wyszedł całkiem udany :) Tak bardzo tęsknię za wiosną, że musiałam wlać kapkę zieloności w moją pracę... i nagle okazało się że zieleni jest tu trochę więcej niż troszkę xD

Przeglądając szafę znalazłam jedno z moich starych płócien. Nie grzeszę niestety zbyt obszernym talentem plastycznym (od malowania wolę jednak rysunek) więc blejtrama nadawała się raczej do wyrzucenia. Zdecydowałam się zaadoptować jej tylną część na... mikro pokoik scrapowy.

Starałam się by pokoik nadawał się na najnowsze wyzwanie 123scrapujTy z bingo. Ponieważ można było zrobić jakąkolwiek pracę scrapową zdecydowałam się na nieco inną formę niż standardowo. Pracę natomiast dedykuję pewnej bardzo ważnej dla mnie osobie, która zawsze z radością wita każdy nowy wpis i chociaż sama nie ma kompletnie nic wspólnego ze scrapbookingiem to wspiera mnie w każdej nowej pracy. Dziękuję :)


Tak jak wspominałam, pokoik powstał na wyzwanie 123scrapuj ty. Papier w paski jest tłem dla wszystkich przedmiotów w pokoiku, girlandę kwiatów widać na górze po prawej, natomiast wstążeczki użyłam do ozdobienia jednej z buteleczek. Do wyzwania można przejść klikając bezpośrednio w banerek poniżej, a wszystkim uczestnikom życzę powodzenia :) 

Dzień babci i dziadka już za nami, pora się więc pochwalić kartkami dla nich. Na pierwszy ogień różowo- fioletowa karteczka dla babci, inspirowana po troszku genialnymi pracami, które robi MarysJa. Bardzo podobał mi się motyw doniczki jaki wykorzystywała w swoich pracach, stąd kwiaty i u mnie, ale w nieco zmienionej formie.  

Kartka powędrowała już do babci, mam nadzieję że spodoba jej się taka forma składania życzeń :)  A z mojej strony, po raz ostatni już: wszystkiego najlepszego dla wszystkich babci i dziadków!

Kolejny scrap, tym razem przygotowany na mapkowe wyzwanie Goscrapu. Mapka jest na prawdę świetna, bardzo prosta, a przez to tym fajniej się z nią pracuje. Chciałam wykorzystać ich papiery do stworzenia LO, ale mimo chęci nie znalazłam zdjęcia które by pasowało papierów które posiadam :< W takim razie postanowiłam pobawić się zimowymi UHKami i pierwszy raz zrobiłam mediowe tło. Oto jak mi wyszło:

Jak widać, troszeczkę zmodyfikowałam mapkę przez wielkość zdjęcia :) Było zbyt duże aby fajnie dopasować wszystkie elementy, ale koniec końców chyba nie wyszło tak źle. Użyłam sporej ilości mediów: dwa różne niebieskie tusze, mgiełkę (również niebieską), trochę błękitnego i granatowego brokatu w kleju, złotą farbę i odrobinę brązowego i białego tuszu.

LO z przyjemnością zgłaszam na wyzwanie Goscrapu, na stronę wyzwania można przejść klikając bezpośrednio w mapkę poniżej :) 

Dawno nie miałam okazji popracować nad ozdabianiem drewna. Powiem szczerze, że w wirze prac scrapowych na dalszy plan zeszły zabawy z decoupagem, co bardzo chętnie i szybko zamierzam nadrobić :)

Kolejny w mojej kolekcji ATCiak- tym razem vinatagowy. Zbliża się dzień babci i dziadka, więc pomyśleć trzeba było właśnie o nich, co lubią, jakimi rzeczami się otaczają... do takich właśnie myśli skłoniło mnie wyzwanie SP na styczeń- z babcinego kuferka.

Z moją babcią kojarzy mi się kilka rzeczy, ale najbardziej charakterystyczne są... pewne trzy. Po pierwsze, babcia z zawodu jest introligatorem. Trudne słowo, prawda? :) To zawód który już niemal wymarł, ale dla scraperek jest szczególnie ważny. Introligator to bowiem ktoś, kto zajmuje się papierem, naprawianiem starych książek, szyciem papieru i wszelkimi pracami związanymi z renowacją książek. Przyjemna praca, czyż nie? :) Stąd też przyczepiony zszywaczem liścik na dole ateciaka.


Druga rzecz która kojarzy mi się z babcią, to jej stara pasmanteria. Do tej pory ma w domu pełno guzików! Kolorowych, czarno- białych, z plastiku i materiałowych. We wszystkich kształtach i rozmiarach. Stąd na karteczce guziczki właśnie i koroneczka.
No i trzecia- cóż, babcia to straszna modnisia. Do dziś ubierając się, stara się wyglądać schludnie i atrakcyjnie, nijak nie pasując do zasuszonych babć z chustkami na głowie, zgarbionych, zajętych tylko patrzeniem na gołębie. Babcia jest prosta jak struna, elegancka i zawsze dopnie swego.

W takim razie, dla babci- stare zdjęcie Chanel. Oby wszystkie babcie były tak nieugięte jak moja :)

I znów (już po okresie świąteczno- sylwestrowego lenistwa) wracamy do wyzwań. W ramach postanowień sylwestrowych powiedziałam sobie że wreszcie zajmę się stanem moich zdjęć, spróbuję swoich sił w vintage, ale też że między innymi przestanę marudzić. Tak więc koniec jęków, a oto co udało mi się skleić na kartkowe wyzwanie Scrapujących Polek :)

Dzisiaj wyjątkowo nie o moich pracach, ale trochę od zadka strony, inaczej rzecz biorąc od zaplecza. Jak chyba większość scraperek miałam okropny problem z uporządkowaniem swojego miejsca pracy, do tego stopnia, że walało mi się wszystko na raz wszędzie. Ponieważ z początkiem mojego hobby w ogóle nie korzystałam ze sklepów internetowych (mam takie szczęście że mieszkam dokładnie na przeciwko sklepu hobbystycznego, w którym mogłam kupić wszystko), nie miałam też żadnych kartoników czy opakowań po przesyłkach. Na sam start to nie był żaden problem :) Papiery przycinałam do rozmiarów pudełka na koszule które kupiłam kiedyś w empiku, przydasie z kolei lądowały w pudełku po butach. Ale z biegiem czasu pojawiało mi się coraz więcej rzeczy, w tym maszyny, które wcale nie zajmowały mało miejsca, a to przecież jak każde jest ograniczone. I trzeba było zacząć myśleć.